عطا شاد
ناگتامہ کجئے دل موم بہ بیت چوش نہ بیت پل تئی دا منا وث کیت و کپیت چوش نہ بیت تو بگش ہر چی، مں ہچی مہ گشاں چوش نہ…
ناگتامہ کجئے دل موم بہ بیت چوش نہ بیت پل تئی دا منا وث کیت و کپیت چوش نہ بیت تو بگش ہر چی، مں ہچی مہ گشاں چوش نہ…
وھدے گراں وابیں راہ منی چمانی گوانر گا جان کشانا کماتگیں کچکانی سرونا آگہہ بیان اتنت گیرانی لدیں گیڑاں چم چو ارد کا سِٹان اِتنت او من تئی کر گوشک…
محبت ہے شہرِ اساطیر کا وہ پرندہ کہ جس کے پروں کی سماوی رسائی زماں سے زماں تک نشاں سے نشاں تک رہے گی! بھی اِس سمندر کی پہنائی میں…
آسے چمّ ئے نواناپِرکنگ لوٹیت پادانک آزمانکا پِرکنگ لوٹیت راز باتنئے پاشک مہ بنت دشتی لگام زبانا پِرکنگ لوٹیت
بانور ئِ بشانگ سمجھیت گورکیں کُل پُر نوربیت ھلک ئِ تہا حُورئے بشانگ سمجھیت گلیں دزگہا رغمیگ باں مئے کاڑانی تہا یکے روت دگے ھلکے اَجگیں کشار غمیگ باں عہدانی…
ہچ منادل نہ بیت ماہکانا مگش ساہ و جانا مگش ، مہروانا مگش دوست ئے منا ساہ و جانا چہ گیش او اے گپا کدی توجہانا مگش منی ارواہ توئے…
مجھے وہ سورج مکھی لادو جنہیں میں اگا سکوں اپنی نمک آلودہ جلی زمین میں جب نیلگوں آئینہ تلے سارا دن اُن کے سنہرے چہرے دیکھے آسمان تو ہو حیران…
میں شاعر نام کا وحشی میں شہرِ خواب کا باسی بوجہِ زور فرمائی…….. اب اپنے نا خلف جذبوں کو دل کی سب کہی اور ان کہی حالت کے خون ِرائیگاں…
بدن کو آگ، نظر کو غلاف ہونا تھا یہیں تو تیرا میرا اختلاف ہونا تھا دیارِ جاں میں کہیں پھول کھلنے والے ہیں نئی رتوں میں کوئی انکشاف ہونا تھا…
کیا ؟ سمجھوتوں کو کانچ کی چوڑیوں کی طرح پیس کر کھایا جاسکتا ہے تنہائی کے درد کو شیو کے نیل کنٹھ کی طرح گلے میں رکھ کر جیا جاسکتا…
واہرا آختہ پیر بغدادی قیامت روشا گیڑتیں مَں دستا باڑتیں مَں ٹولایا رسولئے غا اصحابانی مجلسا نِندوں صورتا گِندا ثوں رسولئے غا دل منی آرام کں ہماں وختی اژ مزارانی…
غیر حاضر ہے ، بلا نام ، بلا صورت ہے اور کسی شکل میں ڈھلنا نہیں سیکھا اس نے وقت اک بُعدِ چہارم ہے ، اسے پہچانو ایک لمحے میں…