ہرچوں کہ بیت دگرے ملک و دیار
آبادو جہاں جل و مزن نام و توار
شہدے بہ تچنت جو او بلکیں یہ نصیر
شر ترجہانا انت و تن ئے ہشکیں دار
یک الکا پین و صحت مندیں قومئے دلبڈی اودیمروی حاطر ا شاعری ئے وتی کا روکر دے اورہ بند ے ۔ بلوچ او بلوچستانہ نگیگیں جاورانی حاطرامیر گل خان نصیرا گوں دلپدردیاچارت او شعر پر بست او آئی ئے ہمے کار پہ بلوچ قومایک ہنچشیںراہ شونی اے ۔
ہما طاقت و قوتاں کہ بلوچستانہ سر ا قبضہ کتگ ات آیاں بلوچ قوما راچہ بلوچستانہ درو سیلہاں چے زبہرکتگ ات او ہمے حاطر ا یک گلامیں قومے مہلوکا پہ جوانین زند ےئے گوازینگ نہ بوگئے برابرا بیت او میر گل خان نصیر ئے شعرانی مقصد ہمے احساس دیگ ات۔آگوشی۔
پادا کہ و تن بن گپت
تئی پل و چمن بن گپت
تئی کوہ و دمن بن گپت
پادا اوگہیں ورنا
میر گل خانا وتی شعرانی تہا وتی حیال و لیکہہ کہ درشان کتگ انت آ وتن دوستی ، قومیت ، غیرت، آجوئی جنزوتی شاعری تہا کا رمرز کتگ ات انت کہ پہ بلوچ قوما یک مزنیں احسانے ۔ حق وراستیں گپ و تی شعرانی تہا ہنچیں و ڈوپیما بیان کتگ انت کہ زند ئے ہر تک و پنہاتا آیانی تعلقداری است۔ زند ہ شعور آئیے ہرشعر ئے تہا پد رانت ۔ وتی شعرانی تہا یک غیرتمندیں قومے بے مٹیں کاروکرد ا را دیما برگئے آئیے شعرانی مزنیں کاروکرد ے ۔چو آگوشیت:
دل دوت کنت آچے چہ چماں زر اب کنت
یک آچشے کہ لاپ و دلا کباب کنت
میر گل خان نصیر ئے شاعری دومی جنگ عظیمے زمانگا بندات بوت چیا کہ اے وہد آئیے شاعری ئے پختگی ئے زمانگ انت او 1983 کہ آوتی گڈی روچان ات اے درستیں زمانہا آئیا ہرچ شعرے کہ بربست مدام حق ئے بیرک برزداشت۔1947 ءچہ پیش آ برطانیہ وڈ یں بلوچ دشمنیں حاکماں گوں دیم پہ دیم ات او بلوچ قومئے اولسا را وتی شعرانی تہا آجوئی ئے واب پیش داشت ۔ ہمے حاطر اآ برطانوی حکومتئے جیلانی آماچ بوت۔ پلے چہ آجوئیا پدنہ کنزت۔
میر گل خانئے وتی گشتنئے پدا چو کہ آگوشیت کہ چہ ہما روچاں من ہوش کتگ من وتی ماتی و تن اوقوما را استعماری سانگلاں گوں بند گادیست۔ چو کہ آگوشیت۔
بلوچستان منی تھیلیں وتن گرکانی آماچنت بلوچستان وتی جغرافیائی اہمیتہ سبباکوہنیںدوربار یگاں ہم در ملکلیاں ارش کتگ او وتی شعرانی تہا میر گل خانا ہما مردمانا کہ بلوچستان او بلوچ قومہ حاترا وتی زند ئے ندر کتگ آیانا ساڑاتگ
وتنئے محبتئے حوالہا وتی شعرانی تہا علمہ اہمیتہ بارو ا آسر پدی دنت چیا کہ ہر قومیئے دیمر وئی بابتاعلم الَمّی انت۔
بے الم و ہنر کس ماں جہاناشات نہ بیت
بے جہد و علماہچ کسے آباد نہ بیت
میر گل خانا وتی شعراتی تہا پہ وتنہ محبتا ہنچشیں جذبہ او شوق پیدا کنگے جہد کتگ تنکہ دشمنان چہ ماثی وتنا درکنگہ راہ زورگ ببنت۔ آوتی قےد و بندہ دورا ہم وتن ئے آجوئی حاتراشعر پربستگ۔ وتی شعرانی تہا بلوچہ غیرت۔ بہادری، جواں مردی ، ہم سا ڑاتگ ۔ چوکہ آگوشیت جواں مرد ہما انت کہ پہ وتنہ آجوئیا جہد کنت ۔اے ہما وہداں بوت کنت کہ مردم وتی واجہ وت ببیت۔
وتی سرا بھیسہ یک ہنچشیں صفتے کہ مردما را انسان جو ڑکنت او انسانامزن نا میں انسانانی تہا ہوار کنت ۔میر گل خان ہمے صفتارا اے وڈ ہ گوشیت ۔” شیرانی بہادری چہ بازیں لشکرہ سببہ نہ بیت بلکن آہانی بہادری وتی قوتہ سرہ بھیسہ چہ بیت۔
غیرت مند یں انسان ہر و ہدا او ہر جاگہا غیرت مند بیت ۔بلوچ قومئے بازیں ٹک یک دوہمی ئے جانی دشمن بوتگ انت بلے ہنچشیں و ہد بوتگ انت کہ آیاں وت مں وتی دشمنی بے حیال کتگ انت او وت ماں وتا مدت او کمک کتگ۔
میر گل خان وہدے کہ چہ انگریز ئے قیدا درااتک پیش ئے وڈ اگوں پیش ئے جذبہاوڑاوتی شاعری ئے بنا کت۔
او سر مچاریں سنگتان بیا ات کہ دیوانے کنوں
گوں مکہیں ماتی وتنا یک کول و پیمانے کنوں
