مردم چہ مر دم گریا شُتگنت
وتی رسم و د ستوران اِشتگنت
اے چونین دور و زمانے
ہر چیز تالان و پرشتگنت
نیست کسا کس کس ئے پرواہ
براث و عزیزان دلا برتگنت
ھمادا ورنت چہ ھمودا زار گرنت
کرارین دلانی تہا آسے لگیننت
کس پہ کس ئے د یمرئیا وش نہ اِنت
آہانی ر اہئے سرا کڈ ئے جتگنت
ہر کس وتی دنیا ئے بوتا آماچ
ابید چہ منزلا وترا دیما برنت
شُت انت وھدئے وشین دورو باری
کہ کل گوںیک و آدگرا یکجا او آوار اَتنت
لگت بے ھلکانی دیما مجلس و دیوان
ھما دیوانا ن انون چہ کجا بیارنت۔
شت انت چَِما کُہنین ھاک و مردم لطیف
کہ انون ر وباہ ء ُ شگال پد منتگنت
