اَستت، اَستت، یک مَردے ۔ایشی نام اَت شاھو۔ دوچک اتنتے۔ یک جنکے چادر ئے لمبا بست کہ نام ئے شانتل اَت او بچکے کہ نام ئے تُو تُو اَت۔ شانتل او تو تو کسان اَتنت کہ ماسش مُرت او شاھوآ دِگہ جنے گپت ۔تُو تُو ماتو آ ھامگیں نان ئے او تاسے آپ پتک او شانتلا دات کہ برو تُو تُو آ بد ے ۔ تو تو نان و آپاں گٹ او گُلمب کُرت او چادر ا سرئے چیر اکُرت ہمودا رَمگے تہا گوں پساں وپت۔
پساچہ نوکیں جنا بچ او جنک سَے او چار اَستت۔ آئرا تُو تُو او شانتل ئے پروانیستت، نیکہ آوا نی خیالا کُرت۔ ہر چی کہ آئی جن آہر اپر مات اَماوڑ کُرت ۔
شانتل آوا نی نوکر ئے بدل اَت ۔دان درشت ،آپ آورت ،دار چِت ،مال و دلوتانا کاہ و کدیم کُرت ، بلے اَنگہ ما تو ئے لٹ او چانپٹ و چونڈ کانی چیر ا اَت۔ پتا نہ زانت کہ منا شانتل نامی جنکے اَست ۔ما تو آ چہ شانتلا سک بد آھت چیا کہ شانتل چہ آئی ہر دو جنکاں شررنگ او زیبا ترات۔
یک روچے ما تو آ گوں پیریں اَرّابگیں بلکُے آ شَور کُرت او انچو ہلگدارے چُپت او اَپّ کُرت او چہ شاہوئے آیغا پیش وتی دست و دیما مُشت۔ پَٹی ئے سرا بست ،لیپ ئے تہا وپت او نا لگا لگت۔ بلکا وتی پہناتانا دینت ۔ شاہو کہ پُترت تانکہ جن بیرمانی تہا اِنت اونالگا اِنت ۔شاہوئی پاد برمش ئے اُشکرت لگت ’’ھاں ھان اَبو اَبو‘‘ ۔
مرد ا جُست کہ تراچے بُوت ۔چہ آئی ساری بلکا جواب دات’’ باریں چونیں نادراہی ئے آ گپتہ، یکیں روچا درستین جان چوہلگدار ازرد گَشتہ۔لیپ دور کُرتئی او شاہو آ پیش داشتے۔ شاہو سک پریشان بُوت کہ اے چونیں ھوپے جنا راگپتے ۔ دومی روچاشاہو کہ پہ کار ا شُت جناتینی نان پک وہشک کُرت و جامگ ئے چیراوتی پہناتاں بست او وپت ۔ ارّابگیں بلک ئے پدالوٹت او سرو سوجے کرت ۔ بلکا سلاہ دات کہ مردا بہ گش کہ بلکا راہ دئے کہ برو پلاں تبیبابیار یت۔من آں تبیبا گشیں کہ پرمائینیت کہ ایشی ھوپ ئے دوا شانتل ئے حوُن اَنت ۔
شاھو آھت تانکہ جن اَنگہ وپتہ۔مرد گشت انگہ وپتگئے؟ پادا کمے بہ نند۔ جن و تارا سُرینت حشکین نان تِرک تِرکا پُرشتنت ۔ جنا پریات کرت کہ ، اَبّو اَبّومنی ہڈ پُرشگا اَنت ۔شاہو پریشاں بُوت ۔گشتے‘‘ بلک تبیبے زانتکارے کسے بیار، ماہو آ بچار یت کہ چے بُوتئی ۔جک و جوڑیں مَردمے اَت۔ یک روچے نادرُھائیاچو ھلاس کُرت ۔
بلکاگشت’’ ھَو ابّا، پھُلانی ہلکایک تبیبے اَست ، آئی سر پر بیت، من رہیں گڑا باندا سہبا کارینے‘‘۔ بلکا وتی پند ول گرم کُرت او درآھت۔
دومی روچابلکا تبیب سروسوج کرت کہ ’’ھودا کہ روئے چوش او چوش بگش ۔ بی بی آ گشتہ من ترا یک مادگے گوں گوسکہ او دو گرانڈ دہین‘‘۔
بلکاوت سازتگیں طبیب آورت ۔ماھو نپاد ئے تہا لگااَت ۔ِ طبیباگشت ’’بی بی دیما گوں من کن ‘‘۔
ماہو لیٹِت ، نان تِرک ترکا پروشتنت ۔طبیبا گشت ’’تِرک تِرک او پہلی پروش ،نے در، او نے دوا‘‘۔
شاہو آ طبیب ئے دست جکتنت او گشتے’’ طبیب صاحب چو مگش ۔خدا آ ہر مرضئے دوائے پیدا کُرتہ ‘‘۔
طبیبا گشت ۔’’ تئی ہبرراستِنت بلے تو اے ہوپے دو اآ کُرت نہ کنے‘‘ ۔
’’ تو بگش، منا چہ ماھو دوہمی کس دوست تر نہ اِنت ۔ منی گوک اُشتراَسپ رمگ تانکہ منی چک پہ ماہو حیرات اَنت ‘‘۔شاہو آ گشت ۔
’’ انگہ چکانی قربانیادات کنے گڑاوتی جنکے کہ عمر دو انزدہ سال بہ بیت آنہیابکش ہونانے بگر ماہو ئے جانا مُش او ھڈو گوشتانے من کھورے ئے تہا کِل کن‘‘۔ طبیباگشت ۔
شاھو آ دراھینت کہ ’’دوانزدہ سالہ واشائنتل اِنت ۔شانتل پہ ماہو آ قربان اِنت ‘‘۔
چہ تُو تُو ئے آھگا ساری ماھو او بلکاّ بزہ کاریں شانتل گپت و کُشت۔ انچو حون ئے وتی جانامُشت ۔ ھڈ او گوشتے بُرت دُورکھور ئے تہا کل کُت۔
تُو تُو کہ رمگاآورت چارت چارت تانکہ مرچی شانتل ئے گواہی نیست ۔توارے کرت کہ’’ اَماں شانتل کجا اِنت؟۔ منا نہ آپے نہ نانے‘‘۔
ما تو آ گشت ’’توچے سئی ئے واجہ خدا کہ سہبے کنت تو رمگئے نیموناکنے او پہ کوہ او کوچگانی سیلاروئے ۔شانتل مارے آ وارتہ اوآں مُرت ‘‘۔
تُو تُو آ جست کُرت کہ شانتل ئے قبرا منا پیش دار۔گشتئی ما کھور ابرت و کل کُرت ۔قبرستانا ہلک ئے مُردماں نیشت چیا کہ جان ئے گہتگت ۔
تُو تُو آ پہ وتی گہارا سک گریت ۔ نوں تُو تُو ہر روچ ھما کور ئے سرا شُت ، اَموداکہ شانتل کھڈاَت۔ہموداچہ نَلاں چُونک کُرت او رُستنت ۔ یک ماہے نہ گوئست کہ نل کدے مرَدمے آ رُست و بُرزبُوتنت ۔ یک روچے تُو تُو آچہ ہمے نلاں یکے بُرّت او پہ وتانڑے سازت، او جنگا شروع بُوت۔ چہ نڑاعجبیں توارے آھت:
بجن لا لا بجن لالا
نلے سر شاہ بُزاں چرتاں
ہمے داربگیں ذالان
نِلے بُن شاھ تئی دپا وشا ات
منا دور دات پدی تنگاں
پدی تنگ زری لنجان
ذری لنجان و سارت آپان
من رُست و نلے بُوتان
تُو تُو حیران بُوت کہ شانتل ئے توار چہ نڑااُشکرت ۔آہی زانت کہ شانتل گُڑھت مار ا نہ وارتہ بلکہ ماھو آ او درابگیں بلکاکُشتہ ۔
ماتو کہ اے ہبرا سئی بوتہ گڑہ ارادہ کرتئی کہ نوں اے نڑاچہ تُو تُو آ بُد زّیت او گار بکنت۔ تُو تُو روچانڑ اوتی شلوارے نیپگا جت او شپا چادر ا پتات او سرے چیرا کرتے او وپت۔ یک شپے تُو تُو رمگ ئے تہا واب اَت ما تو آ جُھلّے وتی سرا مان کُرت او چار پادگ بُوت رمگ ئے تہا پُترت۔ پَساں تِرہ کُرت تُو تُو گڑھُت کہ باریں رَمگ آ نا ھا کپت ، پاد آھت لَٹ ئے ذرُت تچاں بُوت ما تو آ وار رست ، زُوت زُوت شُت نڑے زرُت ، اوبرتؤ ترون ئے تہا دور دات ۔نڑگٹگ ئے بُوت ۔
ہمے ہلکاچہ دور کو چکایک بُلکے ئے کڈک اَت او بلکا یک نما سکے اَستت۔ بلک روچا میتگا شُت ، کسے ئے نپا دے دوتک کسے ئے پژم ئے رستنت۔ کسے ئے ہیزک ئے منتت ، ترونان نان ئے پنڈت او پوڑے مچ کُرت میرا گسا شُت ۔ شپ ئے سیاہیاکہ مان شانت بلک وتی کڈکا آھت، نما سگ ماھو ئے ترونا شُت تانگہ پوڑے کپتہ۔ دستے بُرت کِشتئے تانکہ گُٹگ ئے ۔پنڈتگیں نانانی تلائے دات ، تچانا گسا شت ، گڈکا پُرّت گشتے بّلی، چہ ترونا گُڈگے دیستن ۔
نان ئے تلا ئے دے برونکے بُنا گوالگ ئے تہا ھیرے کن ۔باندا سہبا ورن ئے ۔نما سگاگُٹگ بُرت او گوالگاھیر کت۔ سہبانما سگ پہ گٹگ ئے زورگا گوالگئے ئے تل ئے لیٹینت، تانگہ گوالک تہا یک پری ئے نشتہ۔ نما سک گڑھت، کُو کار ے کُرت ۔
’’ بلّی،بلّی !! گوالک ئے تہا پری ئے نشتہ‘‘۔بلکاشُت چارت تانکہ راستی گوالک ئے تہا پری ئے نشتہ۔ بلّکا پری بانزُلاں گپت او چہ گوالگا درکُرت او جستے کُرت۔’’ تو چئے ئے ،آدم ذادے ئیے ، جنے ئیے کہ پری اے ئے؟‘‘۔ پَریا گشت ۔’’من شانتل اُن ۔منا ما تو آ کشت ۔من رُست و نلے بُوتن ۔ما تو آ منا ترونادور دات ۔من پَسی گٹگ ئے بُوتن ‘‘۔
پر ی آ وتی گام زُرتنت سُہرے حشت کپتنت بلک چہ گلا بال بُوت۔ زرُت او پری ئے پدا گوالگے تہا کُرت او گوالگے دپے پردات۔ یک سہرئے حشتے بُرت او ذرگرے آ بہا کرت او ورگی چیزے گپت و آورت۔ دوکتی بلکا ماش آورت او شپا آپا کُرت سہبا ماشے کڈک ئے دیما تاپا کُرتنت او شانتلا گشتے اے مزنیں لٹّا بزوراگہ مال او دلوتے پہ ماشانی ورگا آھت گوں ہمے دراجیں لٹا بگلین ئے۔ بلے وت بچار ے، چہ کِڈکا درمیائے ۔شانتُلا پنت او نصیحت ئے کُرت او وت پہ میتگ ئے چلنڈگا شت ۔نوں بلک شانتل ئے سوبا آسودگ اَت ۔میتگا ہر کہ پہ کارے آ نون بگشتنے گشتے کہ منی پشت درد کنت، یا نادرا اُن، یا منا کلگ اِنت۔ انچو نیمو نے کُرت ۔نما سگے ھم نوں چہ تروتان پوڑنہ چت ئے چنڈنہ پنڈت ۔ اَے روچا زید سک وش اَت۔
قدرتاں خُدائے ہمے روچا بادشاھہ بچ ہم پہ سیل و سواد ا درآھت ۔بادشاھہ بچ ئے مادیاناکُرگ ئے رندا اَت ۔بادشاھہ بچا وشیں زید او موسم دیست کہ اَسپا ایر آھت او درچکے ئے ساھگا نشت۔کرگ نزدیکیں کڈ کہ نیمگا شت ۔ ماش ورگالگ ات۔ بلے ناگماں لٹ سُریت، کُرگا تِراس کُرت۔ بلے پدا اھت۔ پدا چہ لٹاترا س ئے کُرت ، سہ او چار وارانچو تراس ئے کُرت ۔ بادشاھہ بچ حیران بُوت کہ کُرگ چہ چیا تراس کنت۔ کُرگئے پدے گپت او شت تانکہ کڈکے ئے دیما ماش اَنت کہ تالان اَنت او کُرگ کہ دپا پہ ماشاں بارت چہ کُڈکا مزنیں لَٹّے کیت او کُرگاتراس دنت۔ بادشاھہ بچ وش وشوکانی شت او شت، او کُڈک ئے دپا اُشتات و تہا سرے کشت ۔ دیثئی دانکہ جنکے کہ چوما ھاروک اِنت او لٹے دستا ئے کہ کُرتگا تراس دنت ۔بادشاھہ بچ ھچی نہ گشت ۔اَسپا سوار بُوت شت۔ کُرگ ھم ماس ئے رندا ترداناگوں کپت او شت ۔شپا بلک او نما سگ گسا آھتت۔ نان او آپے کُرت او وارت ۔شانتلا داتش او شانتلا گوالگ ئے تہا کُرت او ہر دودیم پہ دیم دیگدانے سرانشتت کہ ٹھک او سلام او علیک بادشاھے بچ بلک ئے کُڈکا پترت ۔بلک واچم سرا شتنت لگت گوں دست او دیم کنگا کہ واجہ تئی قربانن ندرُن منی گَرئیں سر او تئی آھگ چپ او چاگردائے چکدگا لگت ۔ گشتے’’ چمن او چہ منی نما سگا چے گنائے بُوتہ کہ واجہا وتا جنجال کُرت؟‘‘۔ بادشاھہ بچا جواب دات کہ ’’چہ شما ھچ گناہے نہ بُوت۔ من چہ تو چیزے لوٹگاآھتگُن‘‘۔ بلکا گشت گوں من پنڈوک ئے چوشیں چہ چیزے اَست کہ تئی لائق اِنت ، من او نما سگ او اے کُڈک درست تئی ندرنت‘‘۔ گشتے ’’ھمے جنک کہ تئی گسا اِنت تئی جنک اِنت، نما سگنت ہر چی کہ است من پہ آئی اَچ ترازاماتی لوٹین‘‘۔ بلک ئے دپ ہشک بُوت۔ اَصلا بلکابادشاھہ بچ ئے گِندگ ئے ھلا ھوشیاشانُتل چٹ بے حیال گرتگت ۔گشتے ’’واجہ منا جنکے اَست او نے کہ جنکیں نما سگے‘‘۔
’’بلے من مروچی وت دیست کہ تئی کڈکاجنکے نشتگ گوں دراجیں لٹے سہد ارے گلینتنت۔ منی اسئپے کُرّگے ھم تراس دات کہ پہ تئی ماشانی ورگاآھتگت ۔ نوں تہ آہرکجا چیر داتہ‘‘۔ ھمے جدے کُرت او بلک ئے کُلمیداو پرتگانی تپگ آ لگت او درستین کور او پتینکے سر او چیر کُرتنت ۔گو الگ ئے دپے جست کُرت مانکہ شانتل چو ما ھا روک اِنت او نشتہ دستائے گپت او چہ گوالگا درے کُرت۔ گشتے ’’بلک ایشنت۔اگہ من بُرتین من زی جنکادستا گپت او اَسپا سوار کُرت او بُرت ۔نوں ھم من بُرتے کنین ۔تو گوں من دروگ بَست ۔بلے من پہ عزتاچہ تو ذاماتی لوٹین تانکہ بانداکس منی او منی چکاں شگان مجنت کہ آوا نی ماس جہاھیتگین ئے بُوتہ۔
بلک سک ملامت بُوت او شانتل ئے درستیں قصہ ئے گوں بادشاھہ بچا کُرتنت کہ چوش او چوش او چوش شانتل منی گسا آھت ۔ بادشاھہ بچ ئے دست و پاداں کپت او معافی ئے لوٹت۔
دومی روچا بادشاھہ بچا جشن کُرت او آھت او شانتلا ہاروس ئے کرت او پہ عزتا وتی گسا بُرتے ۔ لہتیں وہدارند شانتل، تو تو، بلک او نما سگ گوں وتا آورت او نوکین او وشیں زندے گوازینگا لگت۔
ماتو ئے دیم خدا ھا سیاہ کُرت، طبیب ئے دست ھشک بُوتنت، بلکا بادِ لگاماگپت ۔ من چہ اَمودا اِشت و آھت او ایمان ئے ٹُکڑے آورتن۔
