قندیل بدر
چاند کی کرنوں سے نہلائی گئی ہوں رات کو میں خواب میں کس سے ملی ہوں روشنی کی تتلیاں اڑتی ہیں ہر سو ایک ایسا باغ ہے جس کی کلی…
چاند کی کرنوں سے نہلائی گئی ہوں رات کو میں خواب میں کس سے ملی ہوں روشنی کی تتلیاں اڑتی ہیں ہر سو ایک ایسا باغ ہے جس کی کلی…
پروں پر لاد کر جگنو اڑی ہوں اوڑھ کر بدلی میں رہتی ہوں پرستاں میں، نہیں ہوں میں کوئی لڑکی میں بچپن سے تھی کٹھ پتلی، یہ قصہ میں نہیں…
دریگتیں کہ ما مہ بوتیناں درچکے او مئے شاہ مہ بوتیناں نہ پرشت کانچ ئے وڑا دل یک دلا دو جاہ مہ بوتیناں نہ بوت دزبندی لیلا او منت زبانئے…
تیرے چہرے کے کِھلے رنگ میں گھل جانے کو شال کی مست و خنک باز ہوائیں ترسیں مہرباں قامتِ زیباتیرے سائے کے لیے میرے کوہساروں کی مغموم پناہیں ترسیں تیری…
اے قہریں دنیا کئی وڑا انت کجام زھگ ئے دلئے تبا انت بگندے مارا ھما شمو شیت ھما کہ شپ روچ دلئے تھا انت من زاناں چماں چہ ھون پِٹّیت…
تئی پگران جُہلیں تیابا چول پُرشنت مہر ئے تیابا بے مہرانی بوجیگ کپنت مئے دل ئے’’ تُنّ آپیں ڈل‘‘ تاں کد سیر آپیت دانکہ مئے سراعشق ئے گالانی ترمپ مہ…
دیکھو اِنہیں دوست یہ شہر یوں کے مددگار ، مجروح انسان وانسانیت کے یہ اپنی طرح کے عوامی مجاہد تمام عُمر وابستہ جمہوری قائد بڑا نام اِن کا مگر سَچ…
خواب کا عالَم تو ہے پر خواب رْو کوئی نہیں دشت میں دیوانگی کے مَیں یا تْو کوئی نہیں کاروان _ شوق جیسے راستوں کا وہم ہے اور مْسافت کی…
منا وشی یک دمے بھر نیستیں کسادے مئیں دڑدئے خبر نیستیں روٹِک کُنڈا لوغئے دیم دازاں گُڑدے مئیں نصیوا ما سحر نیستیں اُمرا ئے عیشاں گوزند گزغیں غریوں جانا پھیلویں…
دوسہیلیاں میری۔۔۔ جن سے سیکھتی ہوں میں ایک میری ماں ہیں جو مجھے سکھاتی تھیں شہرِ بے اماں میں تو اس طرح ہی جیتے ہیں گیت لکھتی، کلیاں چنتی انگلیاں…
کوہ باریں بچکندنت؟ گوات باریں گُژنک بنت؟ نود باریں سرپد بنت؟ مور باریں سر شودنت؟ باریں پُل ہم گندنت؟ رَنگ ہم نپس کشّنت؟ روچ باریں تُنّگ بیت؟ ماہ باریں جاں…
یک اناگہ بیگہ ئے دروازگ پچ بیت ہور الما یک انچیں شے یے کہ گوستاات * ہرکسا آمٹ بوہگا اشکتگ یا یادکتگ ساہتے بخت ئے نوکیں دروشمے آ پُل یے…