شاعر : محمد رمضان دوستلانی بزدار(مرحوم)۔
نزآروخ : اے۔ پروفیسر غلام نبی ساجد بزدار
گیرِ بیار گڑدو من تئی گُرا یہ رشئے کاتکاں
گوشتوُں! دئے مناں چھی اے من پھہ تئی لیواں وزتاں
گندِ اں بندغو دستاں یار اے ٹونکا چی مہ خاں
مئی سینغا دڑدیں مئی ڈوبرئے پھپھّڑ پھشغاں
اے کھنڈ غا دیاں کھاں اے مناں مَشکاں کھشغاں
ڈیہہ عزاویغیں نئے برکتے نیغیں عاشقاں
گوشتوں! مرشی ہور دورائیں تونڑیں دہ بریں خالی آزماں
گوشی! یا ر تھو نئے بھاٹے ڈیہہ سوتکہ شئے فخراں
ڈا ، وثی مالک ئے دیما آجزیں ارداسے دیاں
من ہماں آسکاں لنگیں تھو آف دا بریں جنگلاں
یہ بریں اَوٹکاں پھر کھاں بِل کھجلو نوخ آف وراں۔
بانگھوا پھگیغ سنج ماں آزمانا گِراں
دیغرئے وختا جھُڑ شما دیہہ آ پھاذ کھاں
گواث سر گوثی وشبو ماں قندھاری جھُڑاں
جعفرئے سیماں دیثلو پہناذی گُزاں
شی! مار مست کانڈا ایں گوارغی گڑ دو بوذناں
ہے نویثہ کہ جھمبراں چھیاریں کھنڈ گِفتغاں
کڑکواں کھلییث ، بورینی درشکانی لڑاں
گھور کھا ں گواریث ولریں لمائی جھڑاں
منڈ گیوارا آف چھو پر نالی بہاں
چیپکاں مینیث، گھنگروں ٹھینگاراں دیاں
شی ! مار سوتکا ہیذاں ساف کھا ں اولیغیں مَلاں
او ! دنگلو مستیں رِندنڑی مختا گُڑ مہ کھاں
من تئی شِکا وٹ ثاں وڈنڑ اُلکہاں
تھرا دل دیاں جھمباں کہ دُز وثی دست کھفتہ مناں
شوذ پھذا ہر روش ہور مئے ڈیہا گوارغاں
کھا انت آفڑی آفا ،من ٹیسنڑاں پہناذنی گزاں
گِنداں چُل بلیں منڈاں ماں وثاں پچاراں کناں
شیث! ادی اے ہماں مردیں کہ نوذ کھاڑتاتی الکہاں
گوشتوں! اے بھانغے ئے لالے وث بئے مولا مہرواں
بَل ما گناہ گاروں، مار توبہ ایں یکا فخراں
لال! موجزا دیثو نئے جنئے ٹوکاں عاشقاں۔۔