سَرِشت
دلئے دیار، چہ تلکار ترْمبگاں پیسر
ہزار واب، سَداں چاڑ آبِداں بوتہ۔
ماں زاپراں تَبیں اومانئے ساہگئے مِیسّا
و روتہ درَنزیں بہارانی وشبوئے مینا،
دماناں شَنزِتہ، تاں اْمر میزراں بوتہ۔
ہما دمان، کہ وابانی مولمئے ساچاں
سْبک سْبکا دلئے ہاکئے ہر شَم و درگا
خْمار نَمب کنان کرتگ و گوپاں کتگ اَنت
تاں مْدّتیا رگ و ریشّگاں بہار کتہ،
و گو ئستگ اَنت تہ دل اْمریا رَزا بوتہ
ہمک واب، ہیالانی شاہ و سرچوڑا
بہشت ساہتیں نیمون آبِدان کتہ.
آ جَلّتہ پہ دمانے تہ وہد اوشتاتہ۔
سْبک سْبکّا درہیں اَہد موسْمانی پدا
رگانی توکا در آہان بوتگ و رْستہ
و ارساں کَہت کتہ سینگئے درہیں دْنیا
کہ چمّئے کاسگاں وابانا زہر چارینتہ
ہمک کَترَہ درہیں نَمب ایر بران کتہ
و کم کمّا گلستان، گیابان کتہ
تہ یاد آتکہ کہ اے سرڈگار چہ اَزلا
بہارگاہیا پیسر ہمے وڑا بوتہ۔
دلئے دیار گلستان بوّگا پیسر
ہمک رزّہا تلکار آبِداں بوتہ۔
جگرد
ہر شپا
باتنا
یک زرے چؤل جنت۔
ہر سَباہ،
تاں شپا
من چو تیابئے تلار
ہمک پادئے ہاکاں چناں دیدگاں،
وتی لپیگاں نزّ کاران و درنزان باں
و شپا
باتنا
بے کراریں زرے
چؤل پرویشان کنت۔
ساسار
تَچان تچانا ساہگے کہ رَستگیں
یا تْستگیں،
تہ جیڑِتہ
کہ زندگیا دراہیں موسمانی رَنگ
پرِتکگ اَنت ایرگواتئے کولیا
و لَڈّتہ۔
بلے بیا کہ موسماں کَسے وتی کتہ۔
چہ نوبتئے توامیں روتہ درنزیں مولمان و سر بچار
کَسّے انگتہ ودار کنت
جہہ سِریت و زار کنت
وتا، پہ تو توار کنت۔
پَدا یکبرے
چہ تئی رپتنا پد
دلا
سجہ ایں زہر ایر برتگنت
نوں نہ وشی دلا کارَ کنت
نے کہ گم
بس ہمک موسما
سرجمیں ہورکی یے سر رچان انت
درہیں پلّواں
گِدار
اگاں تو کمّو دیرترا بجلّتینئے
گشگی ات
کہ اہدئے پنجرئے دریگ یک نہ یک روچے
یک نہ یک نیمگے بْجگ بنا کننت
و من چو ہزتگیں کپینجرے تچاں
و تو
چو سستگیں شکاری یے
گواتا بو و پْلکاں پد گران بئے
بلے تو کمو دیرترا نجلّتئے
شکاری مئے تہا مدام سراپ کنان بوتگ انت
ما یک ہوار بال گپتگیں
تو دوشی یکپارگی
منا منی وڑا توار کت و بال کت
تہ دام سرجما منی تہا سرپان بوت
لْڑان بوت
من گواتئے پنجرا
کترہ کترہ
ترمپ ترمپا ساہ دات
مانِشت
تو رپتئے تہ دیست کہ ہرچی رَپتَ نکنت
ہورانی ترمپ
گامانی گَمناکیں بالئے رَند
جتک و جونیں لاشانی چْکانی کسہ
پَشکپت اَنت۔
وہدے اَتکئے
زردئے کَرنانی زَنگیں گْکّ بْجاں بوت اَنت
سْہبا تاں شپ
تاں سْہب تاں رولہہ
زنگ و زار چہ زنک و برئے درداں گوست اَنت
درد چو کورئے ہارا مَلّاں بوت اَنت
من گوں وتی لاشا ماں پتاراں لْڈّان لْڈّانا
ہر کَترہ بارے بْواں بوتاں۔
پہک شَمْشت اَت
موسم رنگاں مٹ کننت، کاینت رونت
ہچ ندارہ ارواہئے اوتاگاں دو بر گوَپتَ نکنت
اے اِمروز اِنت
کَسّ گوں کَسّا تاں اْمرا گوں کپتَ نکنت