مست تو کلی شعرے بگوش
نودانی احوالاں بگر
پنداں حْراسان دیر نہ انت
کونجاں نہ گنداں پہ کتار
شپ منوئیں داگاں دیاں
آس کپتگیں گواشی لداں
ویرانگیں دشت و بْگاں
نہ جنترے نازینک جنت
جولائیگی برمشے بلیت
جلک نہ گردیت بیگہاں
ھینزک نہ جْمبیت پہ کَجاں
مہکانیاں گوازی نہ بیت
ھورک و ابیتکیں آزماں
تہتا روان ئے کسہ آ
بلی کج انت بیاریت پدا
دیھہ و بلاہانی کلات
ھپشیر نشارایں گنجْلی
بیا پہ کسو کس ئے نہ بیت
یل داتگاں ھلک و دیار
دیوانگیں سْہب ئے سمین
رومستاں آسکانی زَریت
ھیر پْپل ونازی جْڑاں
نوداں گوں سر شودیں چگرد
کوھانی ھیناریں تلاں
کرگْشکی واباں ایر با
درچکی خماریں ساھگے
پہ شوانگی زِکاں ملار
گوں تاپگاں گوازی کناں
کولاں پہ سر سْچی گراں
جنگانی مستاگاں زراں
پہ سمّو آگواجاریاں
نودانی احوالاں بگر
مست توکلی شعر بجن
