عیدئے پرمڑاھیں صحب ات۔منا پیالہ ئے چاہ دستا ات او موسم ئے دلکشی آ گوں مشکول اتاں۔آزمان ئے سیاہ او بزیں جمبراں سرجمیں ھلک تامور کتگ ات۔جمبر کمے کمے مور شنزگا اتنت۔ عید ئے اے پرلزتیں وشی ئے ساھت و موسم ئے پرکیفی آ ابید ھم گشے یک بے چاڈی او ملوری یے مارگ بوھگا ات۔۔۔۔۔
مئے لوگانی کر و کشاں دو مالداریں مردمانی گس انت۔سیمی نیمگا دھکان چارو ئے گس انت۔دھکان چارو سک لاچار، نیزگاراومسکینیں مردے۔دھکان چارو زر و مال وامروز ئے ہر وڑیں آسراتی آں چہ زبہر انت بلئے آنہیا را قادر اَ چار چک بکش اتگ۔ بلے تنیگت آئی چاریں چک کساناارد انت۔
من دلاَ جیڑگ او گوں وت ھبر کنگاَ اتاں کہ چارو ئے عیدی باریں پاچنے بیت یا کہ گرانڈے۔۔۔۔!۔
کمے فگرانی دنیا آ رفتاں۔۔۔۔۔۔۔۔ ساھتے آ پد منی گہارزتکا دل لاپی آورت انت او گشت لالا جاپ مدئے کہ سرد بنت،گوں ہمے گپاں من جاہ سر اتاں۔۔۔۔۔!۔
من لنکہ دستاَ کت کہ دپا برئین ءِے تاں دھکان چارو ئے گسا کوکارے مچ ات، من کمیں ھما نیمگادلگوش بوتاں، تاں منی گوشاں دھکان چارو ئے زھگانی کوکار وزار ئے آواز انت۔۔۔۔۔ منی گمان یکبرے دِگہ نیمگے شت۔۔۔۔ پرچا کہ چارو لہتیں روچ ات وش وش نہ ات۔۔۔۔ من تچان کت پہ چارو ئے گسا َ۔۔۔۔۔۔۔ اے نہ بوت کہ من جست بکناں کہ چے بوتگ، دھکان چاروی کستریں زھگ کون موش کنگ وپہ زار گوشگا ات کہ منی گوشت ئے بہر منی گوشت ئے بہر۔۔۔۔۔؟
بزاں چارو ئے ” پچگپتگیں ھیرات ” کمک بوتگاں پمیشکا لہتیناں تشے تشے ھم بہر نہ بوتگ۔پرچا کہ کر و کش ئے مالداراں وتی گوشت پہ سجی ترونا کتگ انت او بس یک و دو گساں دھکان چارو آھیرات داتگ۔۔۔۔۔۔!۔
اے ندارگ پہ زندگ دلیں انسانے آ سکیں دردناکیں ساھتے ات۔من ھشک چو بے لْٹیں مچا بوتاں، منی فکر ئے مھری لاچاری ئے گبارانی تہا اندیم بوت۔۔۔من انچو بے سما بوتاں کہ من وتی گس ئے راہ شموشت کہ دیم پہ دیم مئے بان مک ات۔ پہ چم موشی من وتی لوگا رستاں کر و کشاں ہمے مالدار ئے ترونا کتگیں پسی پادانی بوہ چو مہلباتار اتنت۔منی چمانی ارس شتور گپتگ اتنت، تاں منی موبائلا توار کت۔من پچ کت،منی دوزواہے ئے میسیج ات ” عید ئے وشیں ساھت ترا گوں ھمساھگ و مھلوکا مراد بات ” اے دانکاں منی دل ٹکر ٹکر کت، منی اندر ئے انسان مرت۔