ہورو، اے دنیا مئیگ وتئی گیگانہ اِنت
پرچا وتی ارسانی باوستا
دگہ اندوہ و ڈکان زیرگئے؟
ہورو، اے دنیا واہگ ومِہری نہ اِنت
تؤ پہ کجام اوستاہدا مرزیگیں وابی ٹُکراں نزآر گائے دامنا؟
ہورو، اے دنیا آس و گو کُرتانی پُشتا جکّتگ
ہورو، اے دنیا آ دمی ہونانی پُشتا سبزِ تگ
ہورو، منی چمانی دیماتئی گُلیں ورنائی پُلانی پَن گیمرتگنت
ہورو، اے دنیا جلّگی جاہے نہ اِنت
ہورو، تئی مولم سگّگی دردے نہ اِنت
ہورو، ا ے تہنا تؤ نہ ائے
دودانی مُہریں سانگلاں
ہینّار گوں رَہنین سرا
چہ ہانیا دانکہ ترا
چُنت نام منتگ دپترا
ہورو، اے تہنا من نہ آن
زہیرانی چَہریں جَلّگا
اے گلزمین ہر ساہتا چَرّیت ترا طوّافہ کنت
ہورو، اے پراہ و شاہگا نیں گلز میں
کہ نز آتکگ پہ وتی او باد گاں،
اے گم چہ تئی شاہیں گماکمتر نہ اِنت۔
ہورو، نواں استاریں دیدوکانی لمباں تر کنئے
ہورو، نواں موجیں دلا دردی کنئے
ہورو، اے دنیا موسمے بَرگشتگیں
ہورو، اے دنیا نیبگے پِرگوئستگیں
ہورو، اے دنیا کُڈّکے مان داشتگیں
ہورو، دلانی واہگانی بامئے دانی گواہ نیست
ہورو، اے دنیا انگتہ مئیگ وتئی گیگانہ اِنت