بام ئے ٹِکّ آ من واب و آگاہ
کہ جِنگلانی توار گوشاں سپر کنان ایں
سمین سارتیں چو کمّ کمّ آ
دل ئے دیار ا پہ سوب نامی
نپر کنان ایں
نود شنزان آں لھم لھم آ
پدّرھ آں داں
اجب ندارگ
کجام رنگ اِنت مے ھَلکوانی
مے ھند جاہ و مے میتگانی
توار انت بَلّی بیا اِت چکّاں
بیا اِت بوج اِت پَس آں دمانے
ککڑان آ چہ ڈبّ آ کَشّ اِت
تواریں میریں شپانک گند ئے؟
رَمَگ روان اِنت چہ کوہ دیما
بھار ئے موسم اے سبزگانی
اجب ملارے
اے میش، بزگَل
اے ترشترانی اجب توارے
ھِرّ و ڈاچی اے لیڑھانی
پہ دابے تِرپَّگ
اے گوک و گوال و گورّمانی
پہ نازے تِرپَّگ
اے شیپ، گَٹّ و گرانی
زیبائی اِنت سَھرا
ھور ئے رَند پَد
اے آپ و نوک آپ
اے داز و کلَّڑ
وش بریں وشّ تامیں کونَر
جور پلَیں
پہ نازے گوات ئے تھ آ ملاراں
دل گِیپت تاھیر
وھدے گِنداں من اے بھاراں
ھلک ئے چکّ و چَلانگ
پیر و کماش ورنا
پہ دابے نِنداں
پہ دابے کَنداں
ھَنچیں تاھیر بکشیں بانداتے
گِندگا یاں
ھمے بھارگاہ ئے پشت آ
بہ یتکین آں شادھیں روچ
ہمے ودار اِنت
