الااے شاعرِ یز داں پر ستیں
ملک چوزیت تئی چماں مہ بستیں
بہ دیستینئے وثی وابانی تعبیر
وثی قومئے یلاں خنجربد ستیں
بد یستینئے مسلمانی ئے ناما
جن وچوپ وپُلوکوشارکستیں
کسانیں زہگ وپیر ں زالبو لاں
بدیستیں چھڈ مں حوناں کل بستیں
بد یستینئے مسلماناں گوں لیئبا
مں بنگا لا کٹارا نا شگو ئستین
تلارانی سراحوناں بد یستیں
بلوچانی چوک وقوم پر ستیں
بد یستیں خیبر ئے داما ناپُلیں
گوں پشتونانی حوناں سُہربستیں
بیا ہتیں رودِ مہر انابدیستیں
چہ سند ھیانی ار س وحوناں مستیں
بگشتیں جیل وزنداناں سیاہیں
بد یستیں بندیا ں مست والستیں
وتی مردِ حُر وشاہیں بد یستیں
مسلماں دحتگاں گوں دست مد ستیں
خودی ئے پیکر اں ٹونڈ یں بد یستیں
پتی مالئے سر ابھینگی لپسیتں
بد یستین وسرئے میداں بگو ئتکیں
سرویماگوں چانپٹ ماں ببستیں
تئی نام مرچی ہر ڈ نگئے دپائیں
پل ولٹا یہ براتا ں زیر دستیں
تئی گُپترپہ ہر کو شاد لیلنت
پہ شاہیناں تئی مطلب پر ستیں
مر وچی تو وکیلئے سامرا جئے
بنا یے رہزنا نی زور مستیں
منا پر تو دو صدار ماں دلائیں
کہ تو چوزیت چہ دنیا آمگو ئستیں
بد یستینے وتی چما ں گوں ظاہر
وثی تؤ فلسفئے انجا ماراستیں
بد یستین وبگر یتین حونی ار ساں
کہ چوں واھرِت کتگ قو ماتئی پستیں
نصیر تُر سیت : تئی انجامہ گند یت
آچے قومامگھو زوکاسہ دستیں
