۱: باغِ عدن
۔۔۔الّم یک نہ یک جاہے آ چہ بہ ہچا چیزے جوڑ بوتگ۔۔۔
سوفی امنڈسین چہ سکولا دیم پہ لوگا پیداک ات آنہیا وتی سفر ئے نیم جواننا ئے ہمبراہیا گوازینت ۔ آ راہا روبوٹانی باروا وت ماں وتا گپّ جنان ات انت ۔ جواننا آ ہمے گشت کہ انسانئے دماغ نوکتریں کمپیوٹرے وڑا اِنت بلئے سوفی اے حبر ئے منّگا تیار نہ ات ۔ سوفی دلا گشگا ات کہ زانا چی یے کہ انسانئے دماغ چہ یک مشینے آکمتر اِنت ۔ انسان کم چہ کمّ یک آسن ئے یا کاپور ئے مشینے آ بہتر اِنت ۔
وہدے آ سپر مارکیٹا سر بوت انت ہر یکے آ وتی راہ گپت و دیم پہ وتی لوگا روان بوت۔ سوفی وتی میتگ ئے گڈّی ہندا نشتگ ات ۔ جواننا ئے درگتا آئی لوگ چہ سکولا دوسری دور اَت ۔ سوفی ئے باغا آ دیم دگہ ہچ لوگ و جاگہ نیست ات ۔ برے برے آنہیا مار اِت کہ آئی لوگ پورا دنیائے آخری کنڈ ا اِنت ۔ چرے باغا پد جنگل اِنت ۔
نوں سوفی آ تاب کت او کلوور کلوز ا پترت۔ ہمے راہ کہ دیمتر ا رؤت پدا تاب کنت کہ ہمے موڑ ا را کپٹن ئے موڑ گش انت ۔ اے یک انچیں راہ یے کہ ابید شمبے او یکشمبے روچا اناگتا ادا مردم گندگ بنت ۔
نوں مئی ئے ماہ بندات بوتگ ات او ہردیما باغانی تہا درچکانی چپّ و چاگرد ا ڈیفوڈل ئے پلّ شنگ و تالان ات انت ۔ چونیں عجبیں گپّے کہ ہمک سالا ہمے وہد ا ہر درچک و دار چونک جنگا لگّنت۔ اے کجام چیز اِنت کہ انچو برف آپ بوہان بنت او موسم گرم ترّان بیت ہمک درچک او بوٹّگ سبز ترّان بیت ۔
سوفی وتی دلا جیڑان ات او چہ ہمے راہا روا ن ات دانکہ آ چہ ڈاک ڈبّہ ئے کرّ ارست ۔ انچو کہ آ رست تہ آنہیا دیست کہ یک لفافہ یے ایر اِنت او آنہی سرا سوفی ئے نا م نبشتہ اِنت ۔ آنہیاگو ں گندگا زوت زوتا ہمے لفافہ پچ کت او چار اِت تہ توکا یک تاکے مان ات ئےِ کہ ہمیشی سرا دو جست نبشتہ ات ۔
تو کئے یئے؟
اے گپاّ سوفی ہچ سرپد بوہگا نہ ات کہ آ کئے اِنت ؟۔ اے وَ راستے کہ آ سوفی امنڈسین اِنت بلئے پہ دل آ کئے اِنت آنہیا اے گپّ ئے ہجبر جست و پرس نہ کتگ ات او آئی سر ہچ پِر بوہگانہ اَت ۔
اگاں آنہی نام دگرے بوتیں، پہ درور کنسٹن بلئے پہ اشیا ہچ فرقے ودی نہ بوتگ ات ۔ یا انچو آ دگہ مردمے بہ بوتیں بلئے پدا ہم مانا یکے ۔
ہمے کشّ و چیلّ ئے توکااناگتا آنہیا را یات اتک کہ آنہی پتا یک رندے گشتگ ات کہ آنہی ناما للّے مور کناں۔ سوفی کمّو حیال کت کہ گشئے آنہی نام للّے مور اِنت او آ گوں ہمے ناما مردماں دست ملّائینگا اِنت او وتی باروا آہانا گشگا اِنت ۔ بلئے اے گپّ ہم آنہیا دوست نہ بوت گشئے آ وتی باروا گپّا نہ ات بلکیں دگہ مردمے ناما گرگا ات ۔
سوفی پاد اتک تچان بوت دیم پہ چمشود ا شت او آدینکئے دیما اوشتات و وتی جندا را چمّ ئےِ سکّ دات انت او وتی چمّانی توکا چارگا لگّ اِت ۔
’’منی نام سوفی امنڈسین اِنت‘‘۔ آنہیا گشت۔
ہما جنک کہ آدینک ئے تو کا گندگ بوہگا اَت آنہیا ہم انچو گشت او وتی چمّ ئے سرینت انت ہما پیما کہ سوفی سرگا ات او آنہی چمّ سرگا ات انت ۔ سوفی جلدی جلدیا وتی جند ئے عکسا را تیلانک دات بلئے ہما جنک کہ آدینک ئے توکا گندگ بوہگا ات آنہیا ہم وتی دست نہ داشت انت او سوفیا را تیلانک دےئگالگّ اِت۔ ہمینچو کہ سوفیا آنہیا را تیزیاتیلانک دات ہمینچو ہما جنکا ہم تیزیا گوں تیلانک دات ۔
’’تو کئے؟‘‘ سوفی جست کت۔
سوفیارا کسّا اے جست ئے پسّو نہ دات ۔ سوفی نوں برّ اَت او آئی سرپد بوہگا نہ اَت کہ جست من چہ عکسا کتگ یا عکسا منا جست کتگ کہ ’’تو کئے؟‘‘۔
ہمے عکس کہ آدینک ئے توکاگندگ بوہگاات سوفی ہمے عکس ئے پونز ا را گوں وتی دست ئے زرّی لنککا زور ا پر دات او گشت ئےِ’’تو من ئے‘‘۔
پدا ہم سوفیا را ہچ پسّو نہ رست ہمے واستا آنہیا وتی گپاّ را چپّی کت و چو گشت’’ من تو آں‘‘۔
سوفیا را ہجبر وتی رنگ و شکل دوست نہ بوتگ ات ۔ برے برے مردماں گشتگ ات کہ آنہی چمّ چو بادامہ رنگا انت او شوکیں چمّ انت ۔ بلکیں ہمے واستا مردماں آنہیا را چو گشتگ کہ آئی دل وش بہ بیت چیا کہ آئی پونز ہم پتن اِنت او پونز ئے گڈے ہم پراہ انت ۔ او آئی گوش چہ آئی چمّاں نزیک انت ۔ چہ درستاں گنتر آنہیا را آئی موداں پریشان کتگ ات کہ آ ڈکّم نہ اِت انت او تچک و کاشیں مود ات انت ۔ ہمے واستا آہانی رندگ وبندگ سکّ گران ات ۔ برے برے کہ آنہی پت آئی کرّا نشت گڑا آنہیا سوفی ئے سرا دست مُشت و کلادوبوسی ئے دھن ئے توکا یک شعرالہان کت و آنہیا را زرد زلفیں شہبانک گشت ۔ بلئے آئی پتا را پرے گپّا چے بیت ، چیا کہ کاشیں مود وَ آنہیا را پِر نہ ات انت ۔ آنہیا وس کت کہ آئی مود ڈکّم بہ بنت ۔ روچے یک رنگے ئے جِل آنہیا کارمرز کت بلئے آئی مود انگتا ہما وڑ ات انت ۔
’’مرگا پد مردم پدا زندگ بیت؟‘‘۔ اے دگہ جستے ات کہ اے دنیا ئے توکا سوفی ئے پشّی اشی بابتا سرپد نہ ات ۔
سوفی ئے بلّکا را دیر نہ ات کہ مرتگ ات ۔ بلّک ئے مرگا پد کساس تا شش ماہا آنہیا را ہمک روچ وتی بلّک یات اتک۔ آنہیا مدام ہمے گپّا تو ر اِت کہ زندگی پرچا ہلاس بیت۔
سوفی ریک ئے مچّے سرا اوشتاتگ ات او زندگی ئے باروا جیڑگا ات ۔ آ گیشتر ہمے واستا جیڑگا ات کہ بے حیال بہ بیت کہ آنہیا ہم یک روچے مرگی اِنت ۔ بلئے اے وڑ نا ممکن ات ۔ ہرچی کہ آ زندگ بوہگ ئے باروا جیڑگاَ ات ہمینچو مرگہ حیال آنہی چپّ و چاگردا ترّگا ات ۔ دو دیما جیڑگ ئے آسر ہمیش اِنت ۔ بازیں جیڑگا پد وہدے آ ہمے گپاّ دلجم بوت کہ یک نہ یک روچے الّما مرگی اِنت ہمے واستا آنہیا را نوں سما بوت کہ زندگی چینچو وش اِنت ۔ اے جنجال چو یک ہشتانہ یے دوئیں دیمانی وڑ ا ات کہ یکّوئی آ ہمے ہشتانہا را اے دیم و آدیم کنگا ات ۔ ہمینچو کہ راستیں دیم ئے عکس ساپ و مزن گندگا اتک ہمینچو چپّیں نیمگئے عکس ہم ساپ و مزن گند گا اتک ۔
’’مردم اے حبر ا ہجبر سرپد بوت نہ کنت کہ آ زندگ اِنت دانکہ آ اے گپّا مہ ماریت کہ آنہیا را یک روچے مرگی اِنت ‘‘۔ آنہیا وتی دلا گشت۔
بلئے دانکہ یک مردمے اے گپّ ئے جست و پرسا مہ بیت کہ زندگی چینچو حیران کنوکیں چیزے گڑا آ ہجبر اے گپاّ مارت نہ کنت کہ آنہیا را یک روچے مرگی اِنت ۔
ہمے وہد ا سوفی کہ گوں ہمے جنجالا کشّ و چیلا ات ۔آنہیا را یات اتک کہ یک روچے آنہی بلّکا ہم ہمے وڑیں گپّے جتگ ات ہما وہد اکہ ڈاکٹر ا آنہیا را گشتگ ات کہ تو بیمارئے۔’’ من روزگار ئے مرچی نہ زانتگ کہ زندگی چینچو وش اِنت او یک بے دروریں چیزے‘‘۔ آنہیا گشت۔
چونیں نا وشیں گپّے کہ انسانا زندگی ئے قدر ئے سرپد بوہگ ئے واستا بیمّار بوہگی اِنت یا آہانا ہمے ودار بہ بیت کہ کدی چہ ڈاک ڈبّہ پہ آہاں نمِدی یے بئیت ۔
سوفی دلا گشت ’’ باریں رواں چاراں دگہ نمدی نیاتکگ؟‘‘۔ آ تچان تچانا دیم پہ ڈاک ڈبّہ ئے نیمگا شت ۔ انچو کہ ہودا رست وتی دست ئےِ ڈاک ڈبّہ ئے توکا سی دات او پٹّگا لگّ اِت ۔ پٹّگ ئے توکا آ حیران بوت وہدے آنہیا دیست کہ ڈبہا را ہما لفافہ ئے رنگیں سپیتیں لفافہ یے مان ات کہ کدّ ا ہمائے جند اَت ۔ آنہیا را گیشتر ہمے گپّا حیران کت کہ آ وَ انّوں چہ ہمدا شتگ ات او آنہی وہد ا دگہ ہچ کاگد ڈبّہا را مان نہ اَت ۔ اے لفافہ ئے سرا ہم آنہی نام نبشتہ ات ۔ آنہیا لفافہ درت و تاک ڈنّا کشّ اِت اے تاک ہم ہما اوّلی تاکئے کدّا ات ۔
’’ دنیا چوں جوڑ بوتگ؟‘‘۔ہمے تاکئے سرا نبشتہ ات ۔
’’من چے زاناں‘‘۔ سوفی وتی دلا گشت۔ کساس اے گپاّ کس پہ دلجمی گشت نہ کنت کہ دنیا چوں جوڑ بوتگ بلئے پدا ہم۔۔۔۔ آنہیا اے جست دوست بوت چیا کہ زندگی ئے توکا اوّلی رند ا اے حیال آنہی ذہنا اتکگ ات ۔انسان کم چہ کم اینچو وَ بزانت کہ دنیا چوں جوڑ بوتگ۔اگاں نہ گڑا انسانا را اے دنیا آ زندگ بوہگ ئے حق ہم نیست ۔
اے پیمیں نمدیاں سوفی ئے سر چکرّینت ۔ آ نوں انچو مارگا ات گشئے آنہی سر چو لاٹم ئے وڑ ا چکرّگا ات ۔
آنہیا وتی دلا پیسلہ کت کہ رواں وتی چیریں ٹھکانہا نند اں او ہمود ا اے جستانی پسّواں درگیجاں۔
سوفی واستا چیر بوہگ ئے شر تریں جاگہ آنہی ہمے چیریں ٹھکا نہ ات ۔ ہر وہدے کہ آ چہ زہر ا ترکّگی بوتگ یا بے کساس پریشان بوتگ، یا چہ گلا بال بوتگ گڑا ہمد ا اتکگ او تہنا ئیا نشتگ۔ بلئے مرچی؟ آ یک کشّ و چیلّے آ مان گیشّ اتگ ات ۔
باغ پراہ و شاہیگان ات او باغئے توکا پتکگیں ہِشتئے یک بانے است ات ۔ بازیں درچک است ات کہ تہنا پہ پلّ ئے واستا کشتگ ات انت او دگہ بازیں درچک ہم است کہ کنٹگی ات انت او پلّ اِش ہم پر ات ۔ چہ اشاں ابید یک دراجیں لانے ہم است ات ۔ لانئے یک دیمے آ گلائیڈرے ات او دومی دیما یک ٹنگ ٹنگیں بانے ات کہ چہ ہمیشی توکا باغ چاریں نیمگاں گندگ بوت۔ اے لان سوفی ئے پیرکا ہما وہدا پہ آنہی بلّکا بستگ ات کہ آنہیا را یک جنکیں چکّے بوتگ ات بلئے دو سئے ہفتگا پد مرت۔ ہمے جنک ئے نام ماری بوتگ او آنہی قبر ئے سنگ ئے سرا چو نبشتہ اِنت’’کسان سالیں ماری اتک گوں ما دروت و درہباتے کت او پدا زوت چہ ما رخصت بوت و شت‘‘۔
باغ ئے رودراتکی پہناتا بلیک بیری او انناس ئے درچکانی سئے او چار بز بزیں رد است ات ۔ درچکانی اے رد یک زمانگے آ جنگل و باغ ئے نیاما بندے بوتگ انت کہ چہ ہمدا جنگل بندات بوتگ۔ بلئے بیست سال بیت کہ نہ کسے آ چرے درچکاں درچکے گڈّ اِتگ او نہ کہ ٹاپ کتگ انت ۔ ہمے واستا نوں اے انچو بز اَنت و ہمینچو شاہڑ اِش کشّ اِتگ کہ وت ماں وتا مان گیشّ اِتگ انت ۔ نوں ہچ پیما چرے درچکانی شمگا گوزگ نہ بیت ۔
بلّکا برے برے کہ زمانگ ئے کسّہ آؤرتگ انت گڑا آنہیا گشتگ کہ جنگ ئے وہدا ما وتی مرگانا ہمے باغ ئے توکا یلہ داتگ ۔روباہاں وس کتگ مئے مرگ اِش گپت نہ کتگ انت چیا کہ مئے مرگ ہمے درچکانی توکا پترتگ انت ۔
انچو کہ باغ ئے توکا ایریں خرگوشکانی ڈبّ نوں سڑ اِتگ ات انت انچو نوں سوفی آ ابید اے باغا دگہ کس سر ا سی نہ دنت ۔ بلئے اشی ئے مستریں سوب ہمیش اِنت کہ تنیگتا کس نہ زانت کہ سوفی پرچا اد ا کئیت۔
ہمے باغایک کسانیں ہونڈے است اِنت ۔ سوفیا دا نکہ ہوش کنت اے ہونڈ است اِنت ۔ ہروہد ے کہ آ لاپ کشّ کنانا ہمے ہونڈ ئے توکا پترت گڑا آنہیا دیست کہ توکا یک کسانیں جاگہ یے است کدّے کسانیں بانے آ بیت و چپّ و چاگرد ا درچک و بوٹگاں اندیم کتگ ۔ آ دلجم ات کہ ادا کس آنہیا را درگیتک نہ کنت ۔
آنہیا دوئیں لفافہ زرت انت و تچان تچانا باغا پترت و دانکہ اتک و ہمے ہونڈ ا رست ۔ لاپ کشّ کنانا ہونڈ ئے تہا پترت و نشت۔ اے جاگہ گندگا کسان ات بلئے برزی آ ہمینچو پچ ات کہ آنہیا پہ آسودگی اوشتات کت ۔ بلئے مرچی آ اوشتگی نہ ات ہمے واستا آ انچو کہ پترت چہ زمینا ڈنّ در اتکگیں تابو تابوئیں روتگانی سر ا نشت ۔ ہروہدے کہ آ اے روتگانی سر ا نشتگ گڑا آنہیا چہ باغا ڈنّ ئے ندارگ ہمے درچکانی تاک و شاہڑانی شمگا چہ دیستگ۔ اے درچکانی تاکانی بزی ئے سببا بلائیں شمگ وَ پچ نہ بوتگ بلئے چہ ہمے کسانکیں شمگاں آنہیا سرجمیں باغ دیست کتگ ۔ کسانیا آ یکّوئی ہمدا اتکگ و چیر بوتگ۔ آنہیا وتی دلا ہمے گشتگ کہ آ ادا چیر اِنت و آنہی مات و پت باغا آنہیا درچکانی سر ا چارگا اَنت ۔ ہمے حبر آنہیا را سکّ وش بوتگ۔
سوفی ئے دلا باغ وتی مٹّ اِنت ۔ ہر وہدا کہ آنہیا انجیل ئے توکا باغِ عدنئے باروا اشکتگ گڑا آنہیا وتی ہمے چیریں ٹھکانہ یات اتکگ کہ ہمے ہونڈ ئے تہا آ نشتگ و وتی کسانیں جنّت ئے ندارگا چارگا اِنت ۔
’’دنیا چوں جوڑ بوتگ؟‘‘۔
اے باروا آنہیا ہچ سرپدی نیست ات ۔آنہیا تہنا ہمکر زانت کہ دنیا سپیس ئے توکا یک کسانیں سیارہ یے ۔ بلئے سپیس چہ کجا اتکگ۔ بوت کنت کہ سپیس چہ وہد وزمانگاں است انت ۔ بلئے اگاں چو بہ بیت گڑا آنہیا اے جست ئے پسّو ہم درگیجگی نہ اِنت کہ دنیا’’ چوں جوڑ بوتگ؟‘‘۔ بلئے جنجال ہمیش اِنت کہ چو چوں بوت کنت کہ یک چیزے چہ وہد و زمانگاں است بہ بیت او ہر وہدا پشت بہ کپ ایت ؟ ۔ بلئے آنہی اندر ئے مردم اے گپّ ئے منّگا تیار نہ ات ۔ گڑا چو گشگ شر تر اِنت کہ ہر چیز کہ موجود اِنت آ الّم یک نہ یک روچے چہ دگہ چیزے آ جوڑ بوتگ تہ ہمے پیماسپیس ہم یک زمانگے آ چہ دگہ چیزے آ جوڑ بوتگ۔
بلئے اگاں سپیس چہ دگہ چیزے آ جوڑ بوتگ گڑا ہمے دگہ چیز ہم یک زمانگے آ چہ دگہ چیزے آ جوڑ بوتگ۔ نوں آنہیا ہمے سما بوہگا ات کہ آ تہنا اے جنجالا دراج کنگا اِنت ۔ الّم یک نہ یک جاہ یے آ چہ بے ہچا چیزے جوڑ بوتگ۔ بلئے اے وڑ چوں بوت کنت؟۔ اے گپّ انچو ناممکن اِنت چو کہ مردم گش انت کہ دنیا تا ازلا است اِنت ۔
آنہیا دوئیں لفافہ دومی رند ا پچ کت انت۔
تو کےئے؟
دنیا چہ کجا اتکگ؟
چونیں بے سرو پادیں جست انت ؟ ۔منا پورا پونز ا رسینتگ اِش۔ بلئے اے نمدی کئے دیم داتگ انت؟ اے ہم انچیں چیریں گپّے۔
اے کئے اِنت کہ آنہیا سوفی ئے ساد ئیں زند ا را جکسینت او آں بلائیں جنجالانی دیما اوشتارینت؟۔
سوفی سیمی رند ا پدا دیم پہ ڈاک ڈبّہ ئے نیمگا شت ۔ پوسٹ مینا ہمے دمانا کاگد ایر کتگ ات انت و شتگ ات۔ سوفی وتی دست توکا دات و درائیں نمدی ئےِ ڈنّا کشّ ات انت ۔ اے نمدیانی توکا گیشتر اشتہارت انت او لہتیں ماہتاک اِت انت ۔ بس دو نمدی آنہی ماتئے ناما اتکگ ات ۔ ہمیشانی تہا یک پوسٹ کارڈے مان ات کہ ہمیشی سر ا یک تیاب دپی ہندے عکس جتگ ات ۔ آنہیا ہمے کارڈ چپّی کت او دومی نیمگا چار اِت تہ کارڈ ئے پشتی نیمگا ناروے ئے ٹکٹے لگّ اتگ ات او یو۔این بٹالین ئے مہر ہم لگّ اتگ ات ۔ اے وَ دگہ ڈسّ و نشانے ئے ہم نہ اِنت بلئے اشی سر ئے نبشتگیں ہم دگہ رنگین اَنت ۔
’’مولر کنیگا بہ رسیت چہ سوفی امنڈسین 3 کلوور کلوز ئے دستا ‘‘۔وہدے آنہیا کارڈئے سر ئے ہمے ڈسّ و نشان ونت پورا آنہی دلا درہکّگے جت ۔ ڈسّ و نشان وَ ہمدئیگ اِنت بلئے کارڈ ئے سرا چو نبشتہ ات،
’’مہروانیں ہلڈے! ترا تئی پانزدہمی سالروچ مراد بات ! من زاناں تو منی گپّا سرپد بوت کن ئے۔ منی دلا اِنت کہ ترا یک سوگاتے بہ دیاں کہ آ ترا فگری ردوم دےئگا کمکّ بہ کنت ۔ بلئے پہ اے حبرا من چہ تو پہلّی لوٹاں کہ اے کارڈا من پہ تو چہ سوفی ئے دستا دیم دےئگا آں، بلئے ارزان تریں راہ ہمیش اِنت۔
مدامی شادمان بات ئے! (تئی پت)‘‘
سوفی تچان تچانا دیم پہ لوگا شت و تچکا کنوریا پترت۔ آنہی سر گشئے اے کارڈ ئے گندگا پد چکرّگا لگّ اِت۔ اے ہلڈے کئے اِنت کہ آ نہی پانزدہمی سالروچ چہ آنہی پانزدہمی سالروچا بس یک ماہ یے پیسر اِنت ؟
سوفی ٹیلی فون ڈائریکٹریا پٹّگا لگّ اِت۔ مولر نامیں مردم باز اَت ۔ کنیگ ہم بازیں مردمانی پنّام اَت بلئے مولر کنیگ نامیں ہچ مردم نیست ات ۔
آنہیا پدا ہمے کارڈچار اِت ۔ گندگا نقلی یے نہ ات او اشی سر ئے لگّ اتگیں مہروٹکٹ ہم اصلی ات انت ۔
پتا پرچا وتی چکّ ئے سالروچہ کارڈ سوفی سر ا دیم داتگ؟ ۔ بائد اِنت آنہیا وتی چکّ ئے سر ا دیم داتیں ۔ اے چونیں نزانتکاریں پتے کہ وتی چکّ ئے سالروچہ کارڈ ا ردیں ڈسّ و نشانے سرا دیم دنت دانکہ آنہی چکّا را مہ رسیت ۔ اے چونیا کارڈ ئے دیم دےئگئے ارزا ن تریں راہ بوت کنت ؟۔ او اے گپاّ چوں اے مرد زانت کہ سوفی ہمے جنک ئے جاگہا درگیج اِیت او آنہیا را ہمے کارڈ ا رسین اِیت ۔ نوں سوفی گو ں نوکتریں جنجالے آدیم پہ دیم بوت ۔ہمے واستا آنہیا لوٹ اِت کہ وتی حیالاں گر و بند بہ کنت ۔ مرچیگیں چونیں روچے کہ نیم روچ ئے دو گھنٹہ ئے توکا آں سئے بلائیں جنجالانی دیما اوشاتگ۔ اوّلی حبر ہمیش ات کہ گیشتر آنہیا را پریشان ئےِ کتگ ات کہ ڈاک ڈبّہ ئے لافا اے نمدی کئے ایر کتگ انت ؟۔ دومی ہما دوئیں جست کہ ہمے لفافہانی توکا نبشتہ ات انت ۔ سیمی ہمے کہ اے مولر کنیگ کئے اِنت او آنہی سالروچئے کارڈ پرچا سوفی ئے ڈسّ و نشانادیم دےئگ بوتگ؟ ۔آنہیا دلا گشت الّما اے سئے ئیں جنجالانی وت ماں وتا سیادی یے است ۔ اے وڑ چوناہا یک روچے بوہگی اَت چیا کہ آنہیا تا روچ مروچی چو لس مردمے پیما زند گوازینتگ۔
(جاری ایں)۔۔۔
