سعید مزار
توشہ لوغا درابیا کہ مں نشتغا
راہ چاراں تئی، مں دِہ یاراں تئی
توکہ بھِتانی پُشتا وثا دارغئے
بھِتاں نیستیں زواں
گونتہ ٹوکے کننت
نئیں کہ ساہ مان نِش
کہ تئی دستا گِرنت
نئیں کہ گوشے پہ آواز دار نت ہمے
نئیں کہ پاذے ہمیشاں کہ سِرنت گُرے
گونتہ نزیک بنت
توکہ بِھتانی پُشتا وثا دارغئے
نئیں کہ دستے ہمیشاں کہ شاندے دئینت
ٹوکے سرپذ کننت
یا
تئی پُلیں بدنا دئینت بھانکُرے
مستی او آلسانی اے بہرے گِرنت
یاتئی گیوار ولیساں او بوآں جننت
جانگُزارا تئی آ گوچماں کننت
ساڑ کننت دیذغاں
پہ نشانی یہ پُلے گُلابے پہ تئی چھوٹو ا سرکننت
یا
حُذا چو مخاں
تئی دِلے دوربی
یا
تئی انڑزے رشیث
نئیں تئی دڑدے ورنت
نئیں تئی انڑزے گرنِت
توکہ بھِتانی پُشتا وثا دارغئے
بھِت یارنت کئی؟
دڑوارَنت کئی؟
کسے دستاں اُسارتغیں ہمے
بِھت مُڑتغیں شئے ینت
مُڑدغیں رَنگ تِش
ایشاں احساس ناماپہ دِ گون نئیں
توشہ لوغا درابیا کہ مں نشتغا
راہ چاراں تئی
بیاتئی دستاں رژاں
بیا تئی انڑزاں گِراں
بیاتئی دڑداں وراں
بیا تئی گیوار نیاما جناں عطراں
بیا گُلابے تئی چھوٹو اسرکناں
بیاشہ لوغا درا
بیا پہ مئیں خاترا