نزآروخ : اے۔ پروفیسر غلام نبی ساجد بزدار
گیرِ بےار گڑدو من تئی گُرا ےہ رشئے کاتکاں
گوشتوُں! دئے مناں چھی اے من پھہ تئی لےواں وزتاں
گندِ اں بندغو دستاں ےار اے ٹونکا چی مہ خاں
مئی سےنغا دڑدےں مئی ڈوبرئے پھپھّڑ پھشغاں
اے کھنڈ غا دےاں کھاں اے مناں مَشکاںکھشغاں
ڈےہہ عزاویغےں نئے برکتے نیغےں عاشقاں
گوشتوں! مرشی ہور دورائےں تونڑےں دہ برےں خالی آزماں
گوشی! ےا ر تھو نئے بھاٹے ڈےہہ سوتکہ شئے فخراں
ڈا ، وثی مالک ئے دےما آجزےں ارداسے دےاں
من ہماں آسکاں لنگےں تھو آف دا برےں جنگلاں
ےہ برےں اَوٹکاں پھر کھاں بِل کھجلو نوخ آف وراں۔
بانگھوا پھگیغ سنج ماں آزمانا گِراں
دےغرئے وختا جھُڑ شما دےہہ آ پھاذ کھاں
گواث سر گوثی وشبو ماں قندھاری جھُڑاں
جعفرئے سیماں دیثلو پہناذی گُزاں
شی! مار مست کانڈا اےں گوارغی گڑ دو بوذناں
ہے نویثہ کہ جھمبراں چھےارےں کھنڈ گِفتغاں
کڑکواں کھلییث ، بورےنی درشکانی لڑاں
گھور کھا ں گواریث ولرےں لمائی جھڑاں
منڈ گیوارا آف چھو پر نالی بہاں
چیپکاں مینیث، گھنگروں ٹھینگاراں دےاں
شی ! مار سوتکا ہےذاں ساف کھا ں اولیغےں مَلاں
او ! دنگلو مستےں رِندنڑی مختا گُڑ مہ کھاں
من تئی شِکا وٹ ثاں وڈنڑ اُلکہاں
تھرا دل دےاں جھمباں کہ دُز وثی دست کھفتہ مناں
شوذ پھذا ہر روش ہور مئے ڈےہا گوارغاں
کھا انت آفڑی آفا ،من ٹےسنڑاں پہناذنی گزاں
گِنداں چُل بلےں منڈاں ماں وثاں پچاراں کناں
شیث! ادی اے ہماں مردےں کہ نوذ کھاڑتاتی الکہاں
گوشتوں! اے بھانغے ئے لالے وث بئے مولا مہرواں
بَل ما گناہ گاروں، مار توبہ اےں ےکا فخراں
لال! موجزا دےثو نئے جنئے ٹوکاں عاشقاں۔۔
